Enige tijd geleden hebben wij al een bericht geplaatst over de redding van de Rotterdammer Laurens Collée op Mount Taranaki. Laurens kon de berg niet meer op een veilige manier afdalen in verband met een sneeuwstorm waar hij in terecht gekomen was. Uiteindelijk heeft hij de luchtmacht om hulp moeten vragen die hem ook pas na anderhalve dag kon ophalen door de slechte weersomstandigheden. Afgelopen zondag deed hij zijn verhaal in de vorm van een aantal tweets.

Het is het verhaal hoe ik een berg te voet beklom en per helikopter afdaalde. Ik heb dit avontuur zorgvuldig gedocumenteerd in 14 foto’s.

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

Nieuw-Zeeland, 20 okt. Mist vormt zich als een ring om een vinger om de hogere helling van Mount Taranaki. Ik ben op weg naar Fanthams Peak. pic.twitter.com/zx7WZXvQDi

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

De eerste twee uur klimmen is ononderbroken traplopen. De berg verstopt zich vanaf ongeveer 1000 meter hoogte. Ik loop boven de boomgrens. pic.twitter.com/aYiXas5phS

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

Als ik ook de struiken achter me laat, gaat de trap nog een stuk verder omhoog. Ik loop langzaam, de lucht is ijl, de trap smal en stijl. pic.twitter.com/XLVC9vaZJK

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

Het laatste uur van de klim bestaat uit losliggende stenen en grond op een 45 graden helling. Ik glijd veel terug en moet handen gebruiken. pic.twitter.com/lvJfEPbBrQ

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

Bijna bovenaan klaart de lucht op, ik word beloond met een onwerkelijk uitzicht boven de wolken. Fanthams Peak, 1966 meter hoog, ik ben er. pic.twitter.com/njQuZAzmiA

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

Het is nog redelijk warm in de hut van de zon overdag. Er zijn geen voorzieningen, alleen een tafel en een stapelbed. Ik heb kaarsen bij me. pic.twitter.com/7b17RgtkQY

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

Zoals gecheckt brengt de volgende ochtend een strakblauwe hemel. Uitzicht: de bijna symmetrische summit van Mount Taranaki, 2518 meter hoog. pic.twitter.com/4hdgWOU0XZ

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

Dat verandert razendsnel wanneer ik naar beneden begin te lopen. Al snel zie ik maar een paar meter voor me. Het stormt en hagelt gemeen. pic.twitter.com/LgKMbQAHjI

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

Ik laat per telefoon weten dat ik niet wegkom, moet binnen blijven en wachten. De rest van de dag breng ik zittend in mijn slaapzak door. pic.twitter.com/PD5dqynDhB

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

Het stormt en sneeuwt onafgebroken de hele dag en nacht. Ik snij een tak aan snippers voor een vuurtje, om bezig te zijn en for good morale. pic.twitter.com/jzxEMQvHVQ

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

Als het de volgende dag begint op te klaren is alles ingepakt in een genadeloze laag ijs. De berg, de hut, het toilet op steenworp afstand.. pic.twitter.com/N6eM3Htmq3

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

Het kost de heli twee pogingen boven te komen. De eerste is het te bewolkt, ik moet tot de middag wachten en bellen bij 100 meter zicht. pic.twitter.com/8g5zx9Hcag

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

De agent met wie ik steeds en als enige contact heb instrueert me zodra ik de helikopter zie alles in te pakken en te wachten bij de deur. pic.twitter.com/7rpl52fJYX

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016

Door het raam zie ik de Airforce landen. Twee S&R-klimmers komen naar de hut. Tussen hen in loop ik, ijsbijl in de hand, richting mijn taxi. pic.twitter.com/vty32sFcsv

— Laurens Collée (@laurenscollee) 13 november 2016